Türk Hukukunda cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçlarda uzun süreli hapis cezaları öngörülür. Hapis cezası infaz süresi boyunca failin suç işlemesini önler. İnfaz sonrası ıslah edilemeyen failin yeniden cinsel nitelikli suç işleyeceği yüksek ihtimaldir. Cinsel suçlarda tekerrürü önlemek için kastrasyon seçeneği gündeme gelir.
Kastrasyon kişinin cinsel faaliyette bulunma ve üremesini tamamen sonlandıran, geçici donduran cerrahiya da kimyasalmüdahaledir. İnsan haysiyetine ve onuruna aykırı tıbbi müdahaleler ve yaptırımlar ulusal ve uluslararası hukuki metinlerde açıkça güvence altına alınmıştır. Örneğin, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin 5. maddesine göre, “Hiç kimse işkenceye, zalimane, gayriinsani, haysiyet kırıcı cezalara veya muamelelere tabi tutulamaz.” yer alır. Cerrahi kastrasyon uygulamasının hem ölçülülük ilkesine aykırı hem de bazı hakların özüne dokunan bir uygulama olduğu apaçık bellidir. Kişinin vücudunda ağır bir zarara neden olmakta ve kişinin özellikle cinsel yaşamını ve üremesini kullanılamaz hâle getirmektedir. Cerrahi kastrasyon gibi kimyasal kastrasyon da vücut bütünlüğünün ihlâlidir. Zorunlu kimyasal kastrasyon uygulaması, insan onuruna ve vücut bütünlüğünün dokunulmazlığı ilkesine aykırılık teşkil eder. Kimyasal kastrasyon uygulamasının ceza yaptırımı olarak değil bir tedavi yöntemi olarak düzenlenmesi gerekir. Kimyasal kastrasyonun zorunlu olarak değil failin isteğine bağlı tıbbi açıdan uygun olan faillere yönelik uygulanacak şekilde düzenlenmesiyle hem failin onuru korunmuş hem de toplumun korunması amacı gerçekleştirilmiş olacaktır.
Her ne kadar tedavi yöntemi olarak kimyasal kastrasyon uygulansa da failin psikolojik rahatsızlıklarını çözmek açısından uygun bir yöntem değildir, biyolojik bir etki göstermektedir. Cinsel suçun arkasındaki failin psikolojik-antisosyal kişiliğini ve faili suça iten toplumsal nedenlerin göz ardı etmekle istenilen toplumsal güvenlik oluşmayacaktır. Kısacası cinsel suçlar cezanın yaptırımının ağırlığından çok, etkin ve sürekli uygulanması önlenir.
